Το Σάββατο έλαβε χώρα η αγιοκατάταξη του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος Αμφιάλης. Δεν είχα παρεβρεθεί σε μια τέτοια τελετή ποτέ πριν. Πήγα στην εκκλησία νωρίς. Ο κόσμος ήταν ήδη εκεί. Υπήρχε ένας γενικός ενθουσιασμός και νευρικότητα· αγωνία για το αν θα πάνε όλα καλά.
Ρώτησα κάποια καλόγρια «πώς και το χτίσατε εδώ το μοναστήρι; Δεν έχει πολύ κόσμο;» ‘Οταν έγινε, δεν υπήρχε κόσμος εδώ,» μου είπε. «Ο ‘Αγιος το ίδρυσε.» Από τις ιστορίες που μου έμειναν για τον βίο του ήταν η εξής: όταν γινόταν ο διωγμός, η αστυνομία έκανε περιπολίες και θα άκουγαν την λειτουργία. Οι καλόγριες το είπαν στον ‘Αγιο και εκείνος απάντησε «Ο Θεός θα τους κουφάνει, μην ανησυχείτε». ‘Ετσι κι έγινε. Η αστυνομία δεν μπήκε στο ναό, λες και δεν άκουγε την ψαλμωδία που ο ‘Αγιος έψελνε με όλο του το σθένος...
14 Δεσποτάδες με 2 Αρχιεπισκόπους. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πού θα χωρούσαν; ‘Ομως με την βοήθεια του Θεού, όλα είναι δυνατά κι άλλωστε σε εμάς τους ανθρώπους του πατρίου εορτολογίου είναι συνηθισμένο να βρισκόμαστε σε συνθήκες δύσκολες, πάντα όμως με χαμόγελο και καλή προαίρεση.
Βλέποντας έτσι όλους τους δεσποτάδες σκέφτηκα τις πανελλήνιες συνάξεις νέων. ‘Εχουν μια ιδιαίτερη δυναμική. Μαζευόμαστε όλοι μαζί για να τα πούμε. Σε μια μειονοτική ομάδα όπως η δική μας το να βρισκόμαστε με δικούς μας ανθρώπους πέρα από τα στενά πλαίσια της ενορίας μας είναι πραγματικά Θεού έργο. Μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο μόνοι και περισσότερο σαν μέλη μιας μεγάλης οικογένειας.
Την επομένη το ΝΕΟΣ είχε αιμοδοσία στον Αγίο Αθανάσιο στην Νέα Φιλαδέλφεια, μια περιοχή μακρινή από το σπίτι μου. Συγκεντρώθηκαν άνθρωποι από άλλες ενορίες, οικογένειες, φίλοι, ακόμα και άγνωστοι που απλά είχαν δει την αφίσα και ήθελαν να δώσουν αίμα.
Η αιμοδοσία μας κλείνει πια τα 11 χρόνια όπως και το ΝΕΟΣ. Πάνε χέρι χέρι. Μπορεί οι άνθρωποι να αλλάζουν γιατί είναι ένας ζωντανός οργανισμός, η αξία όμως που δίνει παραμένει αναλλοίωτη. ΕΝΩΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Κάπου από εκεί ψηλά σίγουρα ο Θεός θα χαμογελάει. Θα χαμογελάει σε όλους όσους δουλεύουν για την ομόνοια, την συνοχή και τον σύνδεσμο μεταξύ μας που αναπτύσσεται με σταθερά και αργά βήματα πέρα από τα στενά τοπικιστικά πλαίσια και μας δίνει θάρρος και δύναμη γνωρίζοντας ότι εκεί έξω βρίσκονται και άλλοι σαν εμάς.
Β.Ξ.
14 Δεσποτάδες με 2 Αρχιεπισκόπους. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πού θα χωρούσαν; ‘Ομως με την βοήθεια του Θεού, όλα είναι δυνατά κι άλλωστε σε εμάς τους ανθρώπους του πατρίου εορτολογίου είναι συνηθισμένο να βρισκόμαστε σε συνθήκες δύσκολες, πάντα όμως με χαμόγελο και καλή προαίρεση.
Βλέποντας έτσι όλους τους δεσποτάδες σκέφτηκα τις πανελλήνιες συνάξεις νέων. ‘Εχουν μια ιδιαίτερη δυναμική. Μαζευόμαστε όλοι μαζί για να τα πούμε. Σε μια μειονοτική ομάδα όπως η δική μας το να βρισκόμαστε με δικούς μας ανθρώπους πέρα από τα στενά πλαίσια της ενορίας μας είναι πραγματικά Θεού έργο. Μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο μόνοι και περισσότερο σαν μέλη μιας μεγάλης οικογένειας.
Την επομένη το ΝΕΟΣ είχε αιμοδοσία στον Αγίο Αθανάσιο στην Νέα Φιλαδέλφεια, μια περιοχή μακρινή από το σπίτι μου. Συγκεντρώθηκαν άνθρωποι από άλλες ενορίες, οικογένειες, φίλοι, ακόμα και άγνωστοι που απλά είχαν δει την αφίσα και ήθελαν να δώσουν αίμα.
Η αιμοδοσία μας κλείνει πια τα 11 χρόνια όπως και το ΝΕΟΣ. Πάνε χέρι χέρι. Μπορεί οι άνθρωποι να αλλάζουν γιατί είναι ένας ζωντανός οργανισμός, η αξία όμως που δίνει παραμένει αναλλοίωτη. ΕΝΩΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Κάπου από εκεί ψηλά σίγουρα ο Θεός θα χαμογελάει. Θα χαμογελάει σε όλους όσους δουλεύουν για την ομόνοια, την συνοχή και τον σύνδεσμο μεταξύ μας που αναπτύσσεται με σταθερά και αργά βήματα πέρα από τα στενά τοπικιστικά πλαίσια και μας δίνει θάρρος και δύναμη γνωρίζοντας ότι εκεί έξω βρίσκονται και άλλοι σαν εμάς.
Β.Ξ.